dinsdag 4 augustus : laatste dag

Nog voor Hongkong City ontwaakt,  ben ik al in het Kowloon park . Bij de ingang word ik verwelkomd door allerlei grote funne figuren die gemaakt zijn uit polyester .

  Verder in het park zie ik heel wat Chinezen die hun " sport " aan het beoefenen zijn . Denk maar niet dat ze hierbij hard zweten, ze doen allerlei heel trage bewegingen waar ik niets van snap. Ze storen zich aan niets. Elk in met zijn eigen spel bezig .

Enkele meters verder is een bejaard koppel verzonken in hun eigen muziek. De man bespeelt een soort eigen gemaakte viool en de vrouw zingt ( als dit zingen kan noemen) uit volle borst. Om het geheel nog wat erger te maken wordt alles door een krakende micro verstrekt. Dit duurt zolang tot een soort politie - parkwachters -  opdaagt. Er valt een hoge woordenwisseling maar  ik begrijp er  niets van. De micro wordt opgeborgen Zodra de politie uit zicht is wordt de micro weer bovengehaald en verdiepen ze zich weer in hun eigen tafereel . De bejaarde " muzikanten " bekijken mij eens en ze proberen mij duidelijk te maken dat de  politie de echte cultuurbarbaren zijn .

Onverwachts begint het water te gieten. Geen nood, er zijn genoeg pagodes waar ieder zijn spel kan verder zetten. Er wordt gedanst, gezongen en aan yoga gedaan. Heel vreemd als je bedenkt dat dit  maar een paar honderd meter  van  het hectische centrum is.

Kowloon park

 Gelukkig heb ik mijn ereader bij zodat ik mijn boek kan verder uitlezen terwijl zij hun spel verder spelen. Mijn boek is uit en de  zon heeft de regenwolken verdrongen . Tijd om te gaan ontbijten ! Intussen gaat de klok al richting 12 u uit. 

Ik zet mijn geplande route verder richting Templesstreet, waar ik graag de tempel zou bezoeken. De Templestreet komt maar tot  leven na 18u. Dit is het moment dat de tempel gesloten wordt. Blijkbaar zou dat Boeddha goed stemmen voor de verkoop in de avondmarkt. De straten die pararel lopen met de templestreet draaien op volle toeren .

Dicht bij de tempel is er een slangenwinkel, waar ze ook slangenjenver verkopen. Maar dat laat ik met alle plezier aan mij voorbijgaan . 

Iets verder op de hoek is een officiële Mahjong speelhal. Ik had er al iets over gelezen en ik vroeg me af of ik daar een kijkje kon gaan nemen . Een dubbele deur met een bord eraan verboden toegang beneden de 18 jaar .  

Mahjong spelen - foto internet

Ik had geluk, een man kwam op me af , hij zou naar de speelhal gaan, hij had een toegangscode en ik glipte mee naar binnen. Algauw zag ik dat ik daar niet de gewenste bezoeker was. Ik zette mijn beste glimlach op en vroeg of ik een kijkje mocht nemen. Kijken mocht , fotograferen niet. In de speelzaal zat een hoop sjiek volk, het ging er zo ernstig aan toe dat ze me nauwelijks opmerkten . Vrouwen en mannen waagden hun kansen voor wat geld.

Foto van internet

Vervolgens naar mijn eigenlijke doel : de tempel. Veel stelde deze niet voor. Het is een tempel zoals er zoveel zijn. Rondom de tempels zitten waarzeggers. Citaat uit een reisgids : 

in de ogen van chinezen zijn de goden verdragspartners die men (geld) offers brengt . Voor deze geldoffers wordt een tegenprestatie verwacht. Om te weten of hun offer iets zal opbrengen gaan ze naar waarzeggers Deze waarzeggen geven hen tekenen wat het eventuele offer mogelijke zal opbrengen .

Als afsluiter bezoek ik nog eens de Jade Markt

JadeMarket

Stilaan wordt het tijd om te gaan douchen  en in te pakken. Daarna ga ik nog een laatste keer uit eten en plan ik rond 22u te vertrekken naar de luchthaven .

Een woordje dank aan:

•  Chantal die 2 weken een fijn reisgezelschap was 

• Jolanda en Rob  :  de toffe Nederlanders 

• Aan al diegene die mijn blog gevolgd hebben ( Er wordt er thuis nog verder aan gewerkt en foto' s toegevoegd )

• Aan de de Salto vrienden  .....

• Aan Dirk en Do om hun bezorgdheid

• Aan mijn zus, ze weet wel waarom ...

Een Speciaal Woord aan Lutgard, mijn vriendin die er door omstandigheden  deze  keer niet bij was, maar toch was zij een rode draad in mijn gedachten.  Veertien keer waren we samen op avontuur,  de 15de heeft het niet mogen zijn. Nu is het samen uitkijken naar een volgende reis . 
Als laatste dank ik uit het diepst van mijn hart mijn lieve echtgenoot José die dit alles voor me mogelijk maakt. Ook een woordje dank aan de kinderen ( en natuurlijk de kleinkinderen )waar ik altijd kan op rekenen . Ik kijk uit om jullie allen terug te zien .Een dikke knuffel aan iedereen , 
(Oma)  carine

 Boven aan Jolanda, Rob, onder chantal en ???