carine van centraal China naar Hongkong : Zondag 3 augustus : Museum of History

Het Museum of History staat beschreven als iets dat je gezien moet hebben . Tegen openingstijd 10u sta ik daar aan de deur , het is 30 minuten wandelen vanaf mijn guesthouse. Hoewel ik niet de gewoonte heb om halve dagen in musea te slijten terwijl ik op vakantie ben,was ik deze keer was ik wel heel verbaasd toen ik buitenkwam en merkte dat ik er bijna 5u was binnen geweest. De geschiedenis is zo buitengewoon spannend opgebouwd zodat je de tijd vergeet.

Alles is levensgroot nagemaakt met de daarbijhorende geluiden. Ik maak een tijdreis van de ene eeuw naar de andere. Af en toe stap ik een klein cinemazaaltje binnen waar alles nog duidelijker wordt. Ik krijg een inleiding in de verschillende Chinese dynastieën, beleef er de opiumoorlogen, de kolonisatie van de Britten en de Japanse bezetting én de Tweede Wereldoorlog. Stilletjes aan kom ik in het herbouwde modern Hongkong .

Ik zie Hongkong onafhankelijkheid worden van de Britten ( Thatcher en Prins Charles in 1997 ). Verbaasd zie ik hoe de eerste plastiek op de markt kwam, de eerste radio, TV .. tot het eindigt in een technologie waarvan ik niet veel snap .

Tegenover het museum wordt die technologie omgezet in een soort playhome voor kinderen ( en volwassenen ) Je kan daar virtueel een koers lopen door gewoon ter plaatse te staan trappelen en je ziet je zelf op een groot scherm op een looppiste. Diegene het vlugst trappelt haalt eerst de finish. Je kan ook virtueel voetbalkeeper zijn. Alweer sta je in de goal voor een groot scherm , de ballen komen op je af en jij moet ze virtueel opvangen., en veel meer van die dingen. Wil je alles uitproberen dan heb kan je daar gerust een nieuwe dag mee vullen. Maar mijn grommende maag leidt mij naar andere oorden.

De avonden koelen hier niet af . De temperatuur daalt nooit onder de 30°. Daar komt nog bij dat het vochtige warmte is. Bij het wandelen kan je niets anders dan enkele winkelgalerijen binnen te stappen , dit gewoon om een beetje af te koelen. Hier snak je naar de koeling van de airco zoals je bij ons in de wintermaanden warmtegordijnen voelt.

Zodra je hier buitenkomt word je aangesproken met de vraag of ze een kledingstuk voor je mogen maken. Ze vallen me aan als bijen op honing. Het is zo erg dat ik me het volgende begin af te vragen : Ben ik nu zo lelijk gekleed of ben ik zo mooi dat ze mij op hun catwalk willen ? Vermoedelijk zal het wel het eerste zijn :) !

Sfeerbeelden van de Nathan Road waar ik verblijf.