dinsdag 4 augustus : laatste dag

Nog voor Hongkong City ontwaakt,  ben ik al in het Kowloon park . Bij de ingang word ik verwelkomd door allerlei grote funne figuren die gemaakt zijn uit polyester .

  Verder in het park zie ik heel wat Chinezen die hun " sport " aan het beoefenen zijn . Denk maar niet dat ze hierbij hard zweten, ze doen allerlei heel trage bewegingen waar ik niets van snap. Ze storen zich aan niets. Elk in met zijn eigen spel bezig .

Enkele meters verder is een bejaard koppel verzonken in hun eigen muziek. De man bespeelt een soort eigen gemaakte viool en de vrouw zingt ( als dit zingen kan noemen) uit volle borst. Om het geheel nog wat erger te maken wordt alles door een krakende micro verstrekt. Dit duurt zolang tot een soort politie - parkwachters -  opdaagt. Er valt een hoge woordenwisseling maar  ik begrijp er  niets van. De micro wordt opgeborgen Zodra de politie uit zicht is wordt de micro weer bovengehaald en verdiepen ze zich weer in hun eigen tafereel . De bejaarde " muzikanten " bekijken mij eens en ze proberen mij duidelijk te maken dat de  politie de echte cultuurbarbaren zijn .

Onverwachts begint het water te gieten. Geen nood, er zijn genoeg pagodes waar ieder zijn spel kan verder zetten. Er wordt gedanst, gezongen en aan yoga gedaan. Heel vreemd als je bedenkt dat dit  maar een paar honderd meter  van  het hectische centrum is.

Kowloon park

 Gelukkig heb ik mijn ereader bij zodat ik mijn boek kan verder uitlezen terwijl zij hun spel verder spelen. Mijn boek is uit en de  zon heeft de regenwolken verdrongen . Tijd om te gaan ontbijten ! Intussen gaat de klok al richting 12 u uit. 

Ik zet mijn geplande route verder richting Templesstreet, waar ik graag de tempel zou bezoeken. De Templestreet komt maar tot  leven na 18u. Dit is het moment dat de tempel gesloten wordt. Blijkbaar zou dat Boeddha goed stemmen voor de verkoop in de avondmarkt. De straten die pararel lopen met de templestreet draaien op volle toeren .

Dicht bij de tempel is er een slangenwinkel, waar ze ook slangenjenver verkopen. Maar dat laat ik met alle plezier aan mij voorbijgaan . 

Iets verder op de hoek is een officiële Mahjong speelhal. Ik had er al iets over gelezen en ik vroeg me af of ik daar een kijkje kon gaan nemen . Een dubbele deur met een bord eraan verboden toegang beneden de 18 jaar .  

Mahjong spelen - foto internet

Ik had geluk, een man kwam op me af , hij zou naar de speelhal gaan, hij had een toegangscode en ik glipte mee naar binnen. Algauw zag ik dat ik daar niet de gewenste bezoeker was. Ik zette mijn beste glimlach op en vroeg of ik een kijkje mocht nemen. Kijken mocht , fotograferen niet. In de speelzaal zat een hoop sjiek volk, het ging er zo ernstig aan toe dat ze me nauwelijks opmerkten . Vrouwen en mannen waagden hun kansen voor wat geld.

Foto van internet

Vervolgens naar mijn eigenlijke doel : de tempel. Veel stelde deze niet voor. Het is een tempel zoals er zoveel zijn. Rondom de tempels zitten waarzeggers. Citaat uit een reisgids : 

in de ogen van chinezen zijn de goden verdragspartners die men (geld) offers brengt . Voor deze geldoffers wordt een tegenprestatie verwacht. Om te weten of hun offer iets zal opbrengen gaan ze naar waarzeggers Deze waarzeggen geven hen tekenen wat het eventuele offer mogelijke zal opbrengen .

Als afsluiter bezoek ik nog eens de Jade Markt

JadeMarket

Stilaan wordt het tijd om te gaan douchen  en in te pakken. Daarna ga ik nog een laatste keer uit eten en plan ik rond 22u te vertrekken naar de luchthaven .

Een woordje dank aan:

•  Chantal die 2 weken een fijn reisgezelschap was 

• Jolanda en Rob  :  de toffe Nederlanders 

• Aan al diegene die mijn blog gevolgd hebben ( Er wordt er thuis nog verder aan gewerkt en foto' s toegevoegd )

• Aan de de Salto vrienden  .....

• Aan Dirk en Do om hun bezorgdheid

• Aan mijn zus, ze weet wel waarom ...

Een Speciaal Woord aan Lutgard, mijn vriendin die er door omstandigheden  deze  keer niet bij was, maar toch was zij een rode draad in mijn gedachten.  Veertien keer waren we samen op avontuur,  de 15de heeft het niet mogen zijn. Nu is het samen uitkijken naar een volgende reis . 
Als laatste dank ik uit het diepst van mijn hart mijn lieve echtgenoot José die dit alles voor me mogelijk maakt. Ook een woordje dank aan de kinderen ( en natuurlijk de kleinkinderen )waar ik altijd kan op rekenen . Ik kijk uit om jullie allen terug te zien .Een dikke knuffel aan iedereen , 
(Oma)  carine

 Boven aan Jolanda, Rob, onder chantal en ???

Maandag 4 augustus : Hop on hop off bus

Vroeg in de morgen sta ik al in het bureau van toerisme om een bus ticket te kopen Hop on Hop af. Ik kies een dubbel ticket voor twee routes . De tickets zijn 24u geldig. Het ticket geeft toegang tot de ferry , alsook tot de trein die naar Victoria Peak rijdt . Gulzig begin ik aan de groene route, eerst de ferry en daarna de bus op. De eerste busstop is aan de treinhalte om naar Victoria Peak te gaan. Er staat al zoveel volk dat ik besluit dit nog even uitstellen. De bus rijdt langs steile bergwanden en door een redelijk ruw gebied.Toch merk ik dat waar maar iets kan gebouwd dit ook gebeurt, en wel altijd hoogbouw. Stilaan denk ik  dat er in Hongkong geen bouwvergunningen worden uitgereikt als het gebouw niet minstens 20 verdiepingen hoog is . Vervolgens rijden we de bergen naar beneden en komen we aan mooie stranden. Prachtige baaien maar veel te warm om daar te gaan zonnen.

Op enkele pootjesbaders na is er  geen volk. De stranden liggen er eerder verlaten bij. Ik  merk ook dat daar geen strandtoerisme is. Misschien logisch, want Chinezen doen al het mogelijke om niet te bruinen door de zon.  Wat zouden ze dan in godsnaam op het strand gaan liggen  ? Op onze weg ligt ook het Oceade park. Een soort pretpark, ook dat ik aan mij voorbij gaan.
De groene route is een route om vanuit de open bus te bekijken, maar dat is dan ook alles .

De groene route eindigde waar de rode route begint. Met de wind in de haren en de oordopjes op,  word ik gegidst door  Hongkong Island . Opnieuw kom ik aan de treinhalte van de Victoria Peak maar deze keer stap ik wel af. De drukte is er niet minder op geworden, we worden geleid in baantjes zoals in pretparken. "Vanaf hier nog een wachttijd van 30 minuten .. " Zoals alle Chinezen plooi ik mijn paraplu open :  niet voor de regen maar wel voor de zon.
De Victoriatrein is een echte attractie. Het treintje rijdt zo steil naar boven dat ik de indruk heb dat alle buildings scheef gebouwd zijn.

Eenmaal  boven aangekomen trotseer ik de talrijke souvenirswinkels. Dat hoort er nu eenmaal bij. Nog een vijftal verdiepingen hoger is er een platform. Het uitzicht is prachtig.  Dit wordt dan ook letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van mijn dag ..













Zondag 3 augustus : Museum of History

Het Museum of History staat beschreven als iets dat je gezien moet hebben . Tegen openingstijd 10u sta ik daar aan de deur , het is 30 minuten wandelen vanaf mijn guesthouse. Hoewel ik niet de gewoonte heb om halve dagen in musea te slijten terwijl ik op vakantie ben,was ik deze keer was ik wel heel verbaasd toen ik buitenkwam en merkte dat ik er bijna 5u was binnen geweest. De geschiedenis is zo buitengewoon spannend opgebouwd zodat je de tijd vergeet.

Alles is levensgroot nagemaakt met de daarbijhorende  geluiden. Ik maak een tijdreis van de ene eeuw naar de andere.  Af en toe stap ik een klein cinemazaaltje binnen waar alles nog duidelijker wordt. Ik krijg een inleiding in de verschillende Chinese dynastieën, beleef er de opiumoorlogen, de kolonisatie van de Britten en de Japanse bezetting én de Tweede Wereldoorlog. Stilletjes aan kom ik  in het herbouwde modern Hongkong .

Ik zie Hongkong  onafhankelijkheid worden van de Britten ( Thatcher en Prins Charles  in 1997 ). Verbaasd zie ik  hoe de eerste plastiek op de markt kwam, de eerste radio, TV .. tot het eindigt in een technologie waarvan ik niet veel snap .

Tegenover het museum wordt die technologie omgezet in een soort playhome voor kinderen ( en volwassenen ) Je kan daar virtueel een koers lopen door gewoon ter plaatse te staan trappelen en je ziet je zelf op een groot scherm op een looppiste. Diegene het vlugst trappelt haalt eerst de finish.  Je kan ook virtueel voetbalkeeper zijn. Alweer sta je  in de goal voor een groot scherm , de ballen komen op je af en jij moet ze virtueel opvangen., en veel meer van die dingen. Wil je alles uitproberen dan heb kan je daar gerust een nieuwe dag mee vullen. Maar mijn grommende maag leidt mij naar andere oorden.

De avonden koelen hier niet af . De temperatuur daalt nooit onder de 30°. Daar komt nog bij dat het vochtige warmte is. Bij het wandelen kan je niets anders dan enkele winkelgalerijen binnen te stappen , dit gewoon om een beetje af te koelen.  Hier snak je naar de koeling van de airco zoals je bij ons in de wintermaanden warmtegordijnen voelt.

Zodra je hier buitenkomt word je aangesproken met de vraag of ze een kledingstuk voor je mogen maken. Ze vallen me aan als bijen op honing. Het is zo erg dat ik me het volgende begin af te vragen :  Ben ik nu zo lelijk gekleed of  ben ik zo mooi dat ze mij op hun catwalk willen ?  Vermoedelijk zal het wel het eerste zijn  :) !

Sfeerbeelden van de Nathan Road waar ik verblijf.



De ene shoppingmall tegen de andere

Er zijn hier meer Rolex winkels dan bij ons frietkoten

Zaterdag 2 augustus Chantal vertrekt

Om 7u30 zitten we op de bus richting luchthaven. Voor Chantal is de reis voorbij . Zelf heb nog enkele dagen.  Het is ongeveer een uurtje rijden met de bus. De bussen zijn hier heel eenvoudig . Eenmaal je het systeem kent is het even gemakkelijk als met de metro.

Na een ontbijtje in de luchthaven nemen we afscheid.
De ManMotempel staat vandaag op het programma. Daarvoor moet ik met de ferry naar Hongkong Eiland. Klinkt sjiek  maar het is maar 7 minuten varen en het kost een metrokaartje.  Via allerlei hangloopbruggen kom ik in het oude Chinatown. Er is daar een heel andere sfeer. Je proeft daar nog het verre verleden.

In de ManMotempel heerst er een intieme sfeer . Zelfs jonge mensen staan ingetogen met wierookstokjes te buigen voor de boeddha's .  De geheimzinnige sfeer in de tempel  wordt nog vergroot door de grote wierookspiralen die aan het plafond hangen, hiermee proberen ze Boeddha gunstig te stemmen, waarbij ze op deze wijze geluk te kunnen af te dingen. Omdat Boeddha goed zou weten van wie die wierookspiralen zijn hangen ze voor de zekerheid hun naamkaartje eraan.

Zoals rond elk heiligdom zijn er in de buurt honderden souvenirwinkeltjes. Ook bij hen proef je de heilige sfeer . Er hangen in alle winkeltjes vele kleine spiegeltjes. Door de spiegeltjes worden de boze geesten weerhouden en stemmen ze hun Boeddha goedgezind . Misschien moet ik bij mijn thuiskomt dat ook eens uitproberen in mijn winkel !

Via de ladder Street en Upper Lascar Ros  verlaat ik het heiligdom. Vanouds noemen de Chinezen dit de Catstreet . In deze straten verkopen de Chinezen hun oude spullen (wordt ook genoemd als muizenspullen ) en diegene die ze kopen noemt men de " katten"



Als je weer het centrum toe wandelt veranderen de " muizenspullen " in sjieke antiekwinkels.
De avond sluit ik af in een leuk restaurant in de buurt van mijn hotel. Het is zaterdagavond en overal heel druk . Ik ben daar de enige zonder partner, en dan nog een westerse die niet eens goed overweg kan met stokjes eten. Vele lachende ogen zijn op mij gericht. Ik gun hen iedere blik en ik geniet op mijn eigen manier .

Vrijdag 1 augustus

Vandaag gaan we Hongkong verkennen. Het is alweer snikheet. We bezoeken de Jade market, de TempleStreet en we lopen eindeloze straten af. In het warmste van de dag zoeken we een tijdje onze kamer op. De airco hebben we meer dan nodig.

In de vooravond gaan we voor het eerst met de ferry naar Hongkongeiland  met een metro kaartje een 10 tal minuten varen . Hongkong is indrukwekkend . Een stad met heel veel dure luxueus straten . Om de 100m is hier in onze buurt wel een winkel waar ze uitsluitend Rolexuurwerken verkopen  De luxejuweelzaken zijn niet te tellen . Geen enkel groot modehuis ontbreekt hier. Armani , Louis Vuitton, Max Mara enz. Voor ons wordt het zeker windowshopping
Om 20u is er een lichtshow op de skyline van Hongkong
.

De avond wordt afgesloten met een afscheiddiner voor Chantal . Morgen vertrekt zij naar ons dierbaar vaderland .

Donderdag 31 augustus Guilin - Hongkong

Deze morgen haalt de wekker ons wel heel vroeg uit ons bed. Om 5 u staat de taxi voor ons guesthouse om ons naar de luchthaven te brengen . We moeten 1u 20 rijden naar de luchthaven .

Kort voor de middag komen we aan te Hongkong. Het is hier SNIKHEET. Na heel wat douanecontroles en dat zijn er nogal wat,  nemen we de metro naar het centrum van de stad waar we een kamer gehuurd hebben.  Een vriendelijke voorname heer helpt ons met de bagage en vraagt waar we naar toe willen .We tonen het op de kaart en hij stelt vast dat het zeker nog een uurtje ver is. Meteen stelt hij voor dat we de volgende halte afstappen, want zijn wagen staat daar in de buurt op een parking. Hij moest toch onze kant oprijden en als we wilden mochten we meerijden. Aan zo'n luxe konden we geen neen tegen zeggen.  Na 40 minuten rijden werden we in de buurt van ons hotel afgezet .

Ons nieuw guesthouse  was niet zo gemakkelijk te vinden. We moeten door een winkelgalerij en daar de liften zoeken voor blok E . De kamers zijn hier op zijn Japans. Met andere woorden piepklein.
2,2 x 3m, badkamer inbegrepen. Kraaknet, maar alles mini. De vierkante meters zijn hier goud waard. Ondanks de kleine ruimte hebben we alles, een toilet, een lavabo, een douche , een ijskast en een flatscreen .

Zodra we geïnstalleerd zijn in onze kamer gaan we nog even kort onze buurt verkennen.

woensdag 30 juli tocht naar Dazhai

Woensdag 30 juli

's morgens zijn we rond 8u30 vertrokken voor een lange tocht van meer dan 4u in de wagen.  Onderweg druk overleg of de chauffeur een mogelijke huwelijkskandidaat zou kunnen worden voor Chantal... helaas.

Na een zeer hobbelige weg komen we eindelijk aan in Dazhai nabij Longsheng. Dit ligt zo'n 170km verwijderd van Yangshuo. In het dorpje is een kabelbaan die je ofwel heen en terug kan nemen naar de top en daar een mooi uitzicht biedt over de terrasvormige rijstvelden, ofwel enkel heen en vandaaruit te voet door de velden de berg omlaag.

De Nederlandse vrienden en Chantal beginnen vol goede moed de tocht omhoog ... te voet  te doen. Ik weet beter ! Zelf besluit ik nog rustig even een terrasje te doen om dan de kabelbaan omhoog te gaan en hen op te wachten om dan samen de afdaling te maken. Net als ik op het punt sta mijn ticket te kopen, hoor ik achter  mijn rug  "doe er nog maar 3 bij hoor". Het Nederlandse koppel en Chantal, keerden een beetje moe  en rood aangeslagen terug op hun stappen, de hellingsgraad was iets te sterk ... Samen met zijn vieren de kabelbaan omhoog, genietend van het sublieme uitzicht. Boven aangekomen dienen we razendsnel uit het bakje te springen om ervoor te zorgen  dat we niet terug omlaag mee waren... Het uitzicht doet ons naar adem happen. Traag en voorzichtjes zetten we de afdaling in, elk op zijn tempo, met de nodige rustpauzes om wat bij te praten. De tocht omlaag duurt toch makkelijk 2u, en vraagt toch om stevig schoeisel.n hoewel die Chinezen dit op teenslippers gezwind doen. Beneden aangekomen genieten we van een lekkere pint en regelen we nog een foto sessie bij een bij Dai vrouw die haar lange haren ontrafelt en ons laat zien, helaas tegen betaling.

Na anderhalf uur worden onze plannen helaas in de war gestuurd. File op de weg. We dachten hiervan gespaard te blijven gezien we niet op de E40 stonden. Na een kwartiertje aanschuiven zien we een minibusje op zijn dak in de greppel. We hopen en vermoeden geen zwaar gewonden, maar hierdoor is het al chaos. Op een weg voor standaard twee rijvakken, vormen Chinezen al vlug drie rijstroken. Het duurt maar enkele meters of we komen volledig vast te zitten. Iets verderop blijkt een vrachtwagen dwars over de weg te staan, de stuurcabine volledig ingedrukt tegen de bergwand, en er is nog net een beperkte ruimte vrij om niet al te grote personenwagens door te laten. Maar helaas, naar Chinezen normen wringt iedereen zich in elke bocht, bus, minibus, brommer, voetganger en loopt de boel vast. Communicatie tussen de chauffeurs is ook niet denderend, zodat onze chauffeur er koeltjes bijblijft en afwacht .  waarom niets verschuift, niet omlaag niet omhoog;
Bij de vrachtwagen merken we al hou dat de politie ervoor spek en bonen bij staat ... ze zagen dat het (niet) goed was ... en daar hield het blijkbaar op. Ik kreeg het op mijn heupen en probeerde de agent duidelijk te maken dat we zogezegdonzevlucht moesten halen . Toen hebben we maar zelf de handen uit de mouwen gehaald. Geloof het of niet maar we hebben daar zelf het verkeer geregeld . Tientallen Chinezen stonden ons met argus ogen aan te gapen, de politie droop het af . Ze gingen gewoon een wandelingske maken ....

.

 

Dinsdag 29 juli : Xingping

ONS GUESTHOUSE COSY GARDEN. ( druk op de paarse link )

De eigenaar van ons gust House is een Belg!  Dus heel lekkere keuken !!!!

Ons tuin terras Cossygarden

onze keuken waar alles ter onze beschikking staat.



Rond 10 vertrekken we (met onze nieuwe vrienden ) naar een oud dorpje  Xingping,

Xingping

dit dorpje is inderdaad 800 jaar stil blijven staan . s’Middags haalt een Chinees dametje ons af en ze begeleidt ons naar de Li River . Daar staat voor ons een gereserveerd bamboebootje voor 4 personen klaar.

Het uitzicht is onbeschrijvelijk mooi. In een overdekt bootje varen we een 4- tal uren. Het is snikheet. Het water zorgt voor de nodige verkoeling.

Bij het thuiskomen van onze uitstap zijn we het ermee eens dat we nu wel een frisse pint verdiend hebben. We nestelen ons in de tuin en genieten van het mooie berglandschap.

Na een verfrissende douche bestellen we ons avondmaal op het terras . Rond 20 uur worden we afgehaald voor een nieuwe uitstap. Met een gedeelde taxi worden we naar een meer gebracht. Het meer wordt omgeven door het Karstgebergte.  Er zijn 2200 zitplaatsen en het krioelt van het volk. Het spectakel begint om 21 u .  Wat we te zien krijgen is onbeschrijfelijk .



Het is een massaspectakel op het meer met licht- en klankspel. De regie is van dezelfde makers van de openingshow van de Olympische Spelen . Dat verduidelijkt al een beetje. www.cosy-garden-hostel-yangshuo.com

Maandag 28 juli : Kunming naar Guilin- yangshuo

De voormiddag hebben we ingevuld met kuieren in de miljoenenstad Kunming . In de namiddag vertrekken we met een rammelende auto die ons voor een prikje naar de luchthaven wil brengen. Op de  autosnelweg haalt de auto een snelheid van max. 40km per uur berg op en 60 km per uur berg af. Met veel gekraak en gepiep komen we tijdig aan in de luchthaven.

In de luchthaven hebben we afgesproken met een Nederlands koppel dat we een weekje eerder ontmoet hebben  om een taxi te delen naar Yangzho . Deze stad ligt ongeveer een 130 km  van de luchthaven . Als we aankomen in ons guesthouse is het al pikdonker. We logeren in het cosy house te Yangzhou . De baas van ons guesthouse is een Belg. Hoewel we eerder gedacht hadden dat we ons beste guesthouse in Dali gehad hebben. Deze is er eentje dat evenwaardig is.  Tot middernacht worden er plannen gemaakt voor de volgende dagen. Morgen gaan we naar een 800 jaar oud stadje, in de namiddag varen we met een bamboeboot op de Li River .

Zondag 27 juli Stone Forest

 Kunming Forest Stond

Zondag 27 juli.

Om 5u30 rinkelt de wekker, dit  om heel vroeg onze trein te halen naar het stenen woud. Op het treinstation ondergaan we weer dezelfde controle als op de luchthaven. We hebben een genummerde plaats en we zitten volop tussen de plaatselijke bevolking. Zodra de trein in beweging komt, beginnen alle Chinezen te eten. Steeds komen er mannen met allerlei koopwaar , je kan het zo gek niet bedenken. Rookgerei, warme maaltijden, scheermachines, broekriemen en zo kan ik nog een tijd doorgaan. De chinezen blijven de hele rit knabbelen tot vervelens toe. De man de recht tegenover blijft maar zonnepitten openen en deze eet hij dan op met de nodige smakgeluiden. Na 3u treinen vond ik het meer dan genoeg . Voor de terugreis zoeken we een luxe bus , hopend op beter gezelschap …

Het stenen woud  “stone forest”   is zoals beschreven een natuurwonder. Jammer dat alle paden ernaar toe zo kunstmatig aangelegd zijn , daardoor verliest het veel van zijn charmes.

De avond : kuieren in de oude en nieuwe stad ( Kunming ) een resto bezoekje een terrasje en uitkijken naar de volgende

Ps:
We slapen in een hoog flatgebouw, .Toen we eraan kwamen vonden we het heel vreemd dat we nergens de naam van ons hotel terug vonden. Via een conciërge van de buildings vermenen we dat we naar de 9de verdieping moesten . Daar was een piepklein bureautje , en Engelse ( je leest goed één die Engelse kon ) wijst onze kamer . een kamer van ongeveer 10m X 3,8m (Aldus mijn reisvriendin die architecte is ! )We hadden een keukentje. Een bureel, een badkamer , een salon en twee kingsize bedden ! De deur konden we openen via onze geregistreerde vinger afdruk. Enfin 3 keer op de 10 lukte dit , de andere 7 keren moesten we de hulp inroepen van de conciërge . Alles wat piekfijn ingericht . Met uitzondering dat we s 'avonds een thuiskwamen en onze hall stond onder water :) . Geen nood alles werd opgedeeld en de waterkraan werd afgesloten. Dit waren zorgen voor een volgende ploeg. Echt op zijn Chinees. Voor het prijsjes dat we betaalden konden we ook niet alles hebben :)




Zaterdag 26 juli : van Dali naar Kunming

Emu Jade hotel Dali

Emu Jade hotel Dali

Om 8u40  verlaten we ons geusthouse Emu-Jade te Dali.  ( klik op de paarse link )Met pijn in ons hart , want het was een uitstekend guesthouse. Na ongeveer 5u op de bus komen we 400 km verder aan in Kunming aan. Zoals elke miljoenenstad in China heeft ook Kunming een Time Square. Vanaf het busstation nemen we een taxi naar ons hotel. De driver zet ons af aan een torenhoog gebouw. Nergens bespeuren we de naam van ons hotel : Saijia Hotel Kunming Jinbi Time Square. 7F Block A . Enkele jonge Chineesjes  met valies moesten blijkbaar op hetzelfde adres zijn. Gewoon aanbellen aan de torenhoge building, een concierge leidde ons naar de lift en we moesten op de 7^de etage een klein bureeltje zoeken. 
In een rommelig bureeltje werden we verwelkomd . Eerst wilden we voor alle zekerheid toch onze kamer zien. Onze verbazing was groot toen we de kamer te zien kregen. 40m2 groot !!! We hadden een salon, een badkamer, een balkon, een bureel, een mini keuken, een flatscreen en tel daarbij nog 2 kingsize bedden en dat was. Voor de prijs moesten we het zeker niet laten. We kregen ook de Wifi code maar dat is hier in Kunming een ander verhaal . De Chinese overheid heeft na de laatste aanslag  in Kunming ( een paar maanden geleden ) alles wat  met Google te maken heeft afsgesloten. Met anderen woorden geen Gmail en geen Blogger - het programma dat ik hier gebruik. Alles wordt in een worddocument genoteerd om later in mijn blog te kopieren.

Zoals het adres al laat vermoeden zijn we dicht bij de Tims Square van Kunming gelogeerd. De oude stad en de “ Time Square “ met zijn luxeboetieks wordt afgesneden door een drukke baan.

Dezelfde avond gaan we nog op verkenning . In een heel klein druk straatje vol restaurents is er een heel gerenomeerd restaurant. Aan beide zijden van de straat staat een hele troep volk te wachten tot er een tafel vrij komt. . We besluiten ook onze naam op de lijst te zetten en eens gastronmisch te gaan eten. Na een 40 tal minuten wachten doet de ober teken dat we binnen mogen gaan.We krijgen een plaats op het balkon . Onze verwachtingen waren groot. De ontgoocheling ook J . Met handen en voeten leggen we uit dat het niet al te spicy mag zijn . We krijgen verschillende gerechten die niet door ons besteld waren,  we zien onze bestelling op andere tafels terecht komen, De gerechten verhuizen van tafel tot tafel. Het eten zelf : hoewel we al wat kruiden gewoon waren , dit was er toch over. We vreesden beiden dat ons mond vuur en vlam zouden vatten. De biertjes die we besteld hadden hebben nooit onze tafel bereikt. Het enige wat heel goed mee viel was de rekening. Dat hadden we ook weer gehad.